Mund të duket e pamundur që një tërmet i madh të ndodhte qindra kilometra larg nga një kufiri pllakash tektonike.
Por tërmetet e mëdha të tilla si tërmeti Mheng 7.9 ballë në vitin 2008 Chengdu në Kinë dhe tërmeti i Mw 6.3 ballë në vitin 2011 nga Zelanda e Re kanë treguar që tërmetet e mëdha ndodhin dhe mund të shkaktojnë dëme të konsiderueshme në infrastrukturë dhe humbje të jetës. Atëherë, çfarë duhet të shikojnë sizmologët nëse duan të identifikojnë se ku mund të ndodhë një tërmet pavarësisht mungesës së veprimtarisë sizmike historike?
Roger Bilham nga Universiteti i Kolorados tregon se disa nga këto rajone kishin karakteristika themelore që mund të ishin përdorur për të identifikuar se rajoni nuk ishte aq “aseizmik” siç mendohej më parë. Disa nga këto shenja paralajmëruese përfshijnë depozitat e mbeturinave nga cunami ose rrëshqitjet e tokës në të kaluarën, çarje të lashta të kontinentit etj.
Për shembull, brigjet e Karaibeve i ngjajnë një zone klasike të subduksionit me potencial për tërmetet ujore, por mungesa e një tërmeti të madh që nga viti 1492 është shkak për ‘vetëkënaqësi’ midis popullsive lokale. Këto zona nuk kufizohen vetëm në Amerikë. Bilham vëren se në shumë pjesë të Azisë, ku tani banojnë popullsi të mëdha dhe ekzistojnë ose planifikohen lehtësira kritike, ekziston një heshtje e ngjashme historike.
Pjesë të Himalajës dhe Indisë qendrore dhe perëndimore që nuk kanë pasur ndonjë tërmet të madh në më shumë se 500 vjet mund të përjetojnë lëkundje në nivele dhe kohëzgjatje që janë të pashembullt në historitë e tyre të shkruara.
Postimi është ribotuar nga materialet e siguruara Seismological Society of America.
