Në një punim të botuar, studiuesit induktuan qarkullimin e gjakut dhe funksionin molekular dhe qelizor në trurin e derrave deri në katër orë pasi kafshët kishin vdekur.
Gazeta raporton vëzhgime të aktivitetit spontan sinaptik, metabolizmit dhe vdekjes së zvogëluar të qelizave në trurin e derrit, por aktiviteti global i trurit mungonte.
“Teknologjia e re hap mundësi për të ekzaminuar lidhjet dhe funksionet komplekse të qelizave dhe qarkut që humbasin kur ekzemplarët ruhen në mënyra të tjera,” thotë Andrea Beckel-Mesticer i Institutit Kombëtar të Shëndetit Mendor, në një njoftim për shtyp.
Ajo nuk ishte pjesë e projektit, por agjensia e saj mbështeti studimin.
Ekipi zhvilloi një sistem të quajtur BrainEx që mund të japë gjak artificial në një tru të izoluar të derrit, raportojnë autorët.
Megjithëse trurin nuk shfaqnin aktivitete nervore që sugjerojnë vetëdije, “studimi sfidon supozimin e mbajtur prej kohësh se trurin e madh të gjitarëve janë dëmtuar në mënyrë të pakthyeshme disa minuta pasi qarkullojnë ndalesat e gjakut,” thonë Stuart Youngner dhe Insoo Hyun, të dy nga Case Western Reserve University Shkolla e Mjekësisë, në një koment në të njëjtën botim të Natyrës.
Ato paraqesin çështje etike në lidhje me ringjalljen dhe ringjalljen e një pacienti që mund të vinte nga protokollet e dhurimit të organeve dhe kohën kur deklarohet një gjendje e vdekur nga truri. Sipas mendimit të tyre, diskutimet do të ishin të nevojshme “për të ndihmuar në sqarimin se cilat kritere e bëjnë dikë të ligjshëm për dhurim organesh kundrejt ringjalljes”.
Ekipi nuk vëzhgoi aktivitetin elektrik, pjesërisht për shkak të bllokuesve nervorë në gjakun artificial, por ata mund të kenë qenë në gjendje të vëzhgojnë aktivitetin elektrik nëse do të përdorin një trajtim shoku të ngjashëm me atë që përdoret në zemrat, sugjeron Nita Farahany nga Universiteti Duke, Henry Greely nga Universiteti Stanford dhe Charles Giattino i Universitetit Duke në një tjetër koment në të njëjtën çështje të Nature.
Farahany, Greely, dhe Giattino thonë se udhëzimet e reja do të duhet të vendosen për hulumtime që përfshijnë ruajtjen ose restaurimin e trurit. Jonathan Moreno nga Universiteti i Pensilvania, i cili nuk ishte i përfshirë në studim, tregon për New York Times, “Nëse ndonjëherë kishte ndonjë çështje që merrej me diskutime të mëdha publike mbi etikën e shkencës dhe mjekësisë, kjo është një.”
Në të ardhmen, studiuesit mund të jenë të interesuar të kryejnë eksperimente në një tru që mund të rimarrin njëfarë niveli të vetëdijës. Coauthor Stephen Latham nga Universiteti Yale thotë se mund të ketë raste kur është i justifikueshëm etikisht, siç është me testimin e ilaçeve në studime të sëmundjeve neurodegjeneruese, raporton Nature.
“Ekzistojnë mundësi për të përdorur këtë metodë për të zhvilluar trajtime inovative për pacientët me goditje në tru ose lloje të tjera të dëmtimeve të trurit, dhe ka një nevojë të vërtetë për ato lloj trajtimesh,” L. Syd M Johnson nga Universiteti Teknologjik i Michigan i cili nuk ishte i përfshirë në studim tregon Atlantiku.
“Për pjesën më të madhe të historisë njerëzore, vdekja ishte shumë e thjeshtë. Tani, duhet të pyesim se çfarë është e pakthyeshme, ”thotë Christof Koch i Institutit Allen i cili nuk ishte i përfshirë në studim për Natyrën.
Përshtati në shqip/Pamfleti (The Scientist)
