Kokat e politikës së Tiranës, plan për eliminimin e Azem Hajdarit që në vitin 1992, tentativa të vazhdueshme atentatesh, heqje imuniteti, përjashtimesh e deri tek vrasja
Prej 22 vitesh grupet politike në Shqipëri akuzojnë njëri-tjetrin për implikim në vrasjen e Azem Hajdarit. Sali Berisha akuzoi fillimisht Fatos Nanon, Skënder Gjinushin dhe Fatos Klosin, për bashkëpunim në prapaskenë me Haklajt, për vrasjen e Azem Hajdarit, e konsideruar edhe si vrasja e shekullit. Mbi këtë akuzë Berisha organizoi grushtin e shtetit të 14 shtatorit 1998, i cili dështoi falë një ultimatumi amerikan. Më pas Berisha tërhoqi akuzat ndaj Nanos, ndërsa akuzoi Izet Haxhinë, me të cilin kishte organizuar grushtin e shtetit.
Nga ana tjetër, Fatos Nano, Fatos Klosi dhe Gjinushi akuzojnë Berishën si arkitekti i vrasjes së Azemit. Fatos Klosi, në atë kohë kreu i SHIK-ut, ka hartuar edhe një dokument ku informonte për një plan për vrasjen e Azemit. Ky dokument hedh poshtë akuzat e Berishës dhe konfirmon se pas vrasjes së Azemit fshihet dora e politikës.
Faktet dhe dëshmitë e kohës konfirmojnë për një bashkëpunim të kokave të politikës shqiptare kundër Azem Hajdarit. Në fund të vitit 1996, Berisha nisi një aksion sulmesh ndaj Azem Hajdarit, duke e quajtur spiun, klloun, kumarxhi etj. Në janar të vitit 1997, Berisha e përjashton Azem Hajdarin nga partia dhe paralajmëron edhe eliminimin e tij. Berisha e shikonte Azemin si rrezikun kryesor për pozitat e tij në krye të PD. Por, Azem Hajdari ishte rrezik edhe për politikanët e krahut tjetër. Në këto rrethana, një deputet i PS, Gafur Mazreku, në vitin 1997, plagosi në mes të Parlamentit me 5 plumba Azem Hajdarin. Atentati ndaj Azemit erdhi pasi Berisha e kishte përjashtuar nga partia.
Në kushtet kur Azemi i shpëtoi atentatit, në korrik të vitit 1998, dy muaj para vrasjes në oborrin e PD, Spartak Braho, Fatos Nano dhe Sali Berisha, përmes ish-prokurorit Arben Rakipi, tentuan të fusnin në burg Azem Hajdarin, për tre akuza penale. Në skenë dolën vetëm Braho dhe Rakipi, ndërsa Berisha dhe Nano, i mbështetën në prapaskenë. Duke kërkuar heqjen e imunitetit të Azemit për ta marrë të pandehur, Spartak Braho thotë se “Nga hetimi paraprak që ka zhvilluar organi i akuzës rezulton e provuar se i pandehuri Azem Hajdari është protagonisti dhe inspiruesi kryesor i incidenteve që filluan në stadiumin e Shkodrës me drejtorin e rendit publik, zotin Havari, dhe përfunduan në postbllokun e fundit të policisë në Milot. Akuzat në ngarkim të tij janë provuar plotësisht. Këto akuza vetë i pandehuri Azem i ka pranuar indirekt, pavarësisht nga kundërshtimi i tij, që justifikohet me imunitetin si deputet dhe si kryetar i Komisionit të Mbrojtjes”.
Duke iu referuar dosjes që ishte përgatitur për Azemin, Braho thekson se “i pandehuri Azem, veç veprave penale të lartpërmendura, duhet akuzuar për kallëzim të rremë parashikuar nga neni 305 i Kodit Penal. Faktet dhe provat që e rëndojnë atë edhe për këtë akuzë janë: në vazhdimësi, në gjithë median audiovizive dhe të shkruar, i pandehuri Azem Hajdari është munduar që ngjarjen e ndodhur ta paraqesë si provokacion të forcave të rendit të urdhëruara nga Ministria e Brendshme dhe kryetari i SHIK-ut për ta eliminuar atë fizikisht. Në datën 4, pa u marrë si i pandehur, Azem Hajdari ka paraqitur në organin e prokurorisë kallëzim për ndjekje penale duke akuzuar Neritan Cekën, Fatos Klosin, Ilir Çanon, Mithat Havarin, Fran Ndojën, Kastriot Brukën, kallëzim për ndjekje penale ndaj personave të mësipërm të akuzuar për veprën penale të vrasjes me dashje për shkak të cilësive të veçanta të viktimës, mbetur në tentativë”.
Braho i referohet ngjarjes së Milotit, të cilën ai thotë se është sajuar nga Azemi.
“Nga të gjithë dëshmitarët e pranishëm në ngjarje, pranohet fakti se në asnjë rast në postblloqe nuk ka kaluar Azem Hajdari dhe nuk është qëlluar me armë në drejtim të autoveturës ku udhëtonte. Nga mbikëqyrja e autoveturës, nga eksperimenti hetimor dhe ekspertimi transologjik, balistik me ekspertë kriminalistë nga Laboratori Qendror i Kriminalistikës rezulton se dëmtimet autoveturës tip “Lançia” nuk janë bërë me armë zjarri, por me pajisje të tjera siç mund të jenë pajisjet me kaçavidë etj”.
Megjithatë, ky proces nuk e trembi Azemin dhe nuk e zgjidhi shqetësimin e kokave të politikës. Procedimi u harrua pasi shumë shpejt nisi plani për vrasjen e Azemit, plan i cili u konkretizua në 12 shtator 1998./Pamfleti
