Opozita duhet të hyjë jo në një ‘Pazar’ por në një tratativë serioze e të hapur me mazhorancën. Duke i imponuar me argumente e logjikë, se përse vendi ka nevojë sot për një akt të madh paqtimi, duke nisur nga posti i kreut të shtetit.
Vendimi i mazhorancës që raundi i dytë dhe i tretë i zgjedhjes së Presidentit të Republikës të jetë një hapësirë e propozimeve të opozitës, më shumë se një shans, është një kurth.
Mund të ndodhë që nëse i lihet votimit shqyrtimi i kandidaturave që mund të sjellë opozita, do ta çojë procesin në një ngërç dhe rrezik të madh, duke prodhuar kështu një reng dhe një traumë politike.
Politika nuk është një “bamirësi” apo “bujari” që njëra palë, në këtë rast mazhoranca po i bën opozitës.
Politika është proces që natyrisht bazën e ka tek logjika dhe argumentimi i saktë, duke krijuar një lidhje direkte me opinionin publik.
Enkelejt Alibeaj është në mes dy zjarresh, apo thënë më mirë në mes tre zjarresh në këtë situatë kur do të konsumohen dy raundet për zgjedhjen e Presidentit. Por ekziston një mundësi ku opozita mund të arrijë në një proces të duhur dhe pozitiv për publikun e shoqërinë.
Opozita, pra 35 deputetët që kanë refuzuar Sali Berishën, do të duhet të angazhohen në një proces të thjeshtë e të vendosur koordinimi për të hyrë së bashku në raundin e dytë dhe të tretë.
Alibeaj, duhet megjithatë ta bëjë të qartë, se nëse grupi i 35 deputetëve kërkon të mbizotërojë kaosi në opozitë për interesa egoiste e karrieriste, i mjaftojnë vetëm 20 depuetë, aq sa është detyrimi kushtetues për të paraqitur zyrtarisht një kandidaturë për kryetar shteti.
Në grupin e opozitës, Alibeaj duhet të dalë shpejt me një grup emrash sa më përfaqësues dhe në nivel të lartë për t’i kandiduar për President të Republikës.
E për të arritur këtë, do të duhet të komunikohet menjëherë me publikun, ku t’i bëhet e ditur se përse opozita ka arritur në përfundimin e propozimit konkret dhe cilat janë argumentet që i mbështet kandidaturat. E pikërisht pas këtij hapi, opozita duhet të hyjë jo në një ‘Pazar’ por në një tratativë serioze e të hapur me mazhorancën. Duke i imponuar me argumente e logjikë, se përse vendi ka nevojë sot për një akt të madh paqtimi, duke nisur nga posti i kreut të shtetit.
Republika nuk ka nevojë për një noter të qeverisë dhe mazhorancës, as për ndonjë “burrë të mirë” që të ndryshojë imazhin e keq të Ilir Metës.
Institucioni më i lartë i shtetit nuk është as ‘reality show’ e as një klinikë reabilitimi për njerëzit e tronditur psiqikisht siç është presidenti aktual.
Është posti më i lartë i shtetit ku bëhet politikë e dorës së parë. E si i tillë, duhet të imponohet fort në një proces ku të zbutet apo të nisë të zbutet balancimi i pushteteve në vend. Duke vendosur atje jo thjesht një politikan të opozitës, që do të jetë oponent i Edi Ramës dhe socialistëve. Presidencës i duhet një mendje e kthjellët dhe një personalitet që së paku bashkon sa më shumë shqiptarë. Mjafton të jetë i tillë, dhe do të kthehet në një model politik në Shqipëri, jo vetëm për të zbutur sadopak protagonizmin e shfrenuar të Edi Ramës, por për të ndikuar si efekt domino në politikën shqiptare.
Nëse në Presidencë opozita imponon një personalitet të njohur, i cili në radhë të parë është i ndershëm dhe jo i mbytur nga luksi, ai do të jetë një anë medaljeje që do të bëjë kontrast me kastën e vjetër të politikës që përpiqet të qëndrojë me thonj e me zor në karriket e pushtetit. Një president që është model “antikorrupsion” padyshim që do të jetë një katalizator për procese të tilla në politikën shqiptare, e në radhë të parë tek opozita. E cila duhet të nisë sa më shpejt të jetë alternativë politike, duke e lënë mënjanë modelin e Sali Berishës e Ilir Metës, si dhe njerëzit e çakërdisur që i shkojnë pas.
Nuk ka kohë shoqëria shqiptare të humbë me problemet personale të Berishës e Metës, por të shtyjë proceset e rinovimit të saj. E këtë mund ta bëjë natyrisht opozita, nëse ka vërtet ndërmend dhe është me mendje të ndarë.
Nëse do të dështojë të hyjë në procesin e Presidentit, jo thjesht do t’i lërë topin në fushë Edi Ramës, por do të hapë edhe aneksin e fushës për dy të çakërdisurit, çiftin e dalldisur që edhe pse të zhytur në miliona nuk po i lënë rehat shqiptarët, megjithëse i kanë provuar të gjitha postet e larta të shtetit për 30 vjet…/Pamfleti
