Ka disa ditë që LDK ka hapur një betejë fallco politike në Kosovë me statujat. E nisi me atë të Anton Çetës, më pas me të Rugovës, e vijoi më 17 janar me Skënderbeun.
Realisht ka ndodhur një skandal i përmasave të mëdha, siç ndodh gjithmonë kur fanatikët dhe ekstremistët futen në lojë dhe përdoren nga politika.
Katedralja katolike e Prishtinës kishte një nismë që të vendoste në oborrin e saj shtatorën e intelektualit dhe veprimtarit të madh humanist shqiptar profesor Anton Çeta.
Mbledhësi i foklorit të Drenicës dhe zbatuesi i një aksioni të pashoq pajtimi gjaqesh në kulmin e genocidit millosheviçian.
Në lojë hynë një zulmë e frikshme fanatikësh dhe ekstremistësh në Kosovë që e kundërshtuan këtë nismë. E në fakt kjo ishte e drejtë ekskluzive e Konferencës Ipeshvnore të Kosovës dhe drejtuesve të Katedrales, pastaj kundërshtimi ishte një akt i rëndë, por normal nuk ishte pjesë e një qëndrimi përfaqësues.
Kanalizimi i këtij sentimenti gjirizi në logjikë politike nga segmente e më pas nga qarqe të LDK-së, e kthyen këtë gjë në një debat toksik.
Ndaj edhe familja e Anton Çetës, vendosi që të mos bëhet debat për të dashurin e saj; Anton Çeta nuk është as i të majtëve as i të djathtëve, as i katolikëve as i muslimanëve, është figurë ndriçuese e çështjes shqiptare. Për të cilën dha jetën.
Ndërhyrja e familjes çoi më pas në vendosjen e shtatores së Ibrahim Rugovës në katedrale, që gjithashtu vijoi debatin shterpë dhe toksik, që u ndoq edhe nga përplasja për kremtimin e vdekjes së Heroit tonë Kombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbeu.
Kosova nuk e ka pasur asnjëherë, kurrë në thelbin e qytetarëve të saj problem respektin ndaj njerëzve që kanë dhënë jetën e tyre për shqiptarizmën. Kosova nuk ka pasur asnjëherë problem të nderojë njeriun më të madh të kombit-Gjergj Kastriotin, e as Anton Çetën e Ibrahim Rugovën.
Nëse ka njerëz periferikë, edhe pse të kuotuar në politikë që i vënë në dyshim, këta nuk i vë në pullë as nahija e tyre.
Ndaj beteja politike e LDK-së së Isa Mustafës me statujat është një lëvizje e mjerë, që synon ta kthejë thelbin e debatit politik të Kosovës në çështje identitare.
Kosova ka mijëra vjet që nuk ka asnjë dilemë identitare, edhe pse ka pasur invazione, gjenocide, sulme e pasoja prej tyre, Kosova është një nga zemrat e shqiptarisë. Është vendi që kur çështja shqiptare u vu në rendin e ditës së kancelarive botërore, Kosova u sakrifikua për Shqipërinë e Pavarur. U vra, u dogj, u zhvendos vetëm e vetëm për të bërë Shqipërinë.
Kjo nuk ndodhi vetëm në 1912 por edhe më pas me ngritjen e Komitetit për Mbrojtjen e Kosovës në Shkodër, ku pjestar nuk ishin vetëm veprimtarë të Kosovës si Bajram Curri, Hasan Prishtina, Kadri Prishtina, Bedri Pejani, etj, por edhe tepelenas si Sali Nivica.
Kosova, por edhe trojet e tjera shqiptare nuk kanë fare në shumicë problem identitar, dhe këtë e provoi rezistenca paqësore e Rugovës që u ngrit mbi ideoligjinë e Rilindjes Kombëtare, e provoi Lufta e UÇK-së që u ngrit mbi kauzën kombëtëtare.
Teoritë periferike konspirative nuk janë kurrë një zhvillim, janë thjeshtë një bubërrim.
E si e tillë, beteja e turpshme e LDK-së ditët e fundit nuk involvoi asnjë pjesë të shoqërisë, por vetëm ekstremet e saj. Nuk fiton Kosova nga një debat i tillë, qoftë edhe me dilema të vjetra, edhe nëse ndodh nuk duhet të jenë objekt i një force që synon qeverisjen e vendit.
Nëse ndodh, kjo ngjan fiks me ideologjinë titiste të relativizimit të ideologjisë kombëtare me atë religjoze e krahinore.
Kosova është krah i shqiponjës së madhe, e nuk është një provincë e ndonjë perandorie të vdekur.
Nuk ka asnjë problem në të gjithë territorin e Kosovës për të nderuar të mëdhenjtë e kombit qoftë Pader Gjergj Fishta, qoftë Migjeni, qoftë Çerçis Topulli, qoftë Anton Çeta, qoftë Hasan Prishtina, apo Ibrahim Rugova.
Të gjithë këto figura janë ngrohtësisht të mirëdashura në Kosovë e trojet shqiptare. Por natyrisht ka syresh që janë pjesë të gropave toksike që ekzistojnë në çdo komb. Argumentet e tyre nuk janë të tilla janë thjesht inate, e këto nuk mund të hyjnë në betejën politike të një partie që qeveris Kosovën.
Isa Mustafa, nëse do ta konsideronte veten një politikan me bazë dhe thelb, mjaftonte që të çonte lule apo nderonte të gjithë këta figura: Skënderbeun, Anton Çetën e Ibrahim Rugovën, apo në fund të fundit të shkruante një status.
Të tjerat, t’ja linte njerëzve. Kosova nuk është një vend ku mund të luftohet për statujat, por një shtet europian ku diskutohet për alternativat. Natyrisht duke respektuar heronjtë e saj…/Pamfleti
