Shkruan Klaudio Lorenconi, drejtor i Museumit në Qiell të Hapur, Shën Stefani i Belbo-s, Cuneo, Itali
Gjithmonë kam besuar se historia e vërtetë e njerëzve lexohet ndërmjet rrjeshtave të biografisë zyrtare! Gjithherë më kanë tërhequr njerëzit që nuk e marrin jetën tepër seriozisht dhe që arrijnë të shijonë me klas, e vetëironi edhe gjërat më të thjeshta!
Këta njerëz, pres ti paraqes përpara publikut me padurim, dhe me shumë entuziazëm.
Njëri prej tyre është edhe Edmond Kaceli, miku -fotograf, i njohur fort në zonën e Langheve, Cuneo, Piemonte, e mbi të gjitha një super mik i Museumit në Qiell të hapur Camo, komuna Santo Stefano Belbo, vendlindja e shkrimtari të madh italian Çezare Paveze!
Për pjesmarrjen e vazhdueshme në projektet tona, për pasionin që ka ndaj fotografisë, për shpirtin e ndjerë poetik, dhe për magjinë e gishtit të shkrepjes, e sinqeritetin e fotografive, jemi të gëzuar të prezantojmë, seleksionimin e dy fotografive të tij, në fondin e përhershëm të Muzeumit.
Vepra “Pandemia”, 50×50 cm, do të instalohet përgjithmonë në pjesën e jashtme të muzeut.
Ndërsa e dyta, titulluar “I Feel Like a Child”, 50×70 cm, do të qëndrojë në Pallatin e Muzeut, dhe do të prezantohet gjatë ekspozitave dhe aktiviteteve që muzeu organizon në vazhdimësi.
 Për të rejat më të fundit behuni pjesë e grupit tonë VIRAL në facebook : PAMFLETI |
| Pandemia 50 x 50 cm |
Të dyja fotografitë, të shkrepura në kohë pak të largëta me njëra -tjetrën (para dhe gjatë pandemisë) nxjerrin në pah, si në një pasqyrë, aftësinë e tregimit të historive intime, e të panjohura, prej ku del nga njëra anë ndjenja e vetëburgimit, e dëshiruara (fëmija në mes të borës) dhe burgimi i detyruar nga të tjerët (paralelizmi me hardhucat që kërkojnë diellin)!
Të dyja veprat, në një farë mënyre, risjellin kushtëzimin ekzistencial të artistit, në një mënyrë të re jetese e perceptimi të kohës (së shkuar) e kërkimi i hapësirës së munguar të jetuar gjatë kohë së karantinës!
Hapësira e fotografuar, me borë apo mur i thjeshtë qoftë, shfaqet si një lloj përditshmërie e zmadhuar, njësh me hapësirën (reale, virtuale o të brendshme) pandemike, që na ndjek në vazhdimësi.
Kaceli, me fotografitë e tij “nxjerr para botës, botën e tij” pa lejuar ndërhyrjen e askujt në rrjedhën e ndërgjegjes së brendshme inviduale e krijuese, krejt personale e gjithaq subjektive!
 |
| I Feel Like a Child |
