Shkruar nga Pamfleti
Nostalgjia e epokës sovjetike dhe ndjenja anti-perëndimore nxisin mbështetjen për Vladimir Putinin e Rusisë dhe luftën e tij kundër Ukrainës.
Ndërsa Perëndimi është bashkuar kundër pushtimit rus të Ukrainës, opinionet ndryshojnë dukshëm në pjesë të botës në zhvillim ku Rusia nuk shahet, por nderohet për atë që disa e shohin si qëndrimin e saj kundër Perëndimit dhe hipokrizitë e saj.
Në Azinë Juglindore, një rajon i dominuar për dekada nga liderët politikë “të fortë” dhe ku nostalgjia për Bashkimin Sovjetik vazhdon në disa qarqe, presidenti rus Vladimir Putin ka një ndjekës të fortë në mesin e përdoruesve të mediave sociale që janë dashamirës për pushtimin e tij në Ukrainë dhe e gjejnë imazhin e tij prej maçoje tërheqës për veten.
“Popullariteti i Vladimir Putinit në Indonezi është diçka mjaft e habitshme“, tha Radityo Dharmaputra, një pedagog në Studimet Ruse dhe të Evropës Lindore në Universitetin “Airlangga” të Indonezisë.
Imazhi i militarizuar hiper-mashkullor i Putinit tingëllon me kulturën politike indoneziane dhe historinë e tij të sundimtarëve të fortë me uniformë, thotë Dharmaputra, duke vënë në dukje se ndërsa ndjenjat publike janë të përziera në lidhje me pushtimin e Ukrainës nga Moska, ka një pakicë pro-ruse të zhurmshme dhe aktive në mediat sociale indoneziane.
Për mbështetësit e mediave sociale të Putinit, Rusia shihet si një fuqi fisnike anti-perëndimore që sfidon hegjemoninë e një Perëndimi hipokrit, thotë ai.
Tema të veçanta shkëlqejnë në mediat sociale, duke përfshirë një “narrativë të fortë anti-perëndimore” që gjurmon një vijë prapa në lëvizjen e pavarësisë së Indonezisë kundër fuqive koloniale perëndimore dhe deri te ndjenjat anti-muslimane të të ashtuquajturës luftë kundër terrorit të Shteteve të Bashkuara, pas sulmeve të 11 shtatorit 2001.
Publikut indonezian nuk i kanë munguar gjithashtu kontradiktat në reagimin e Perëndimit ndaj pushtimit të Ukrainës, i cili bie në kontrast me neglizhencën e tij për palestinezët që vuajnë nga forcat okupuese izraelite. SHBA dhe aleatët e saj pushtuan gjithashtu Afganistanin dhe Irakun dhe aty është edhe fuqia e nostalgjisë.
“Imperialistët e këqij perëndimorë”
“Rusia, si pasardhëse e Bashkimit Sovjetik, konsiderohet si kjo lloj fuqie anti-perandorake dhe antikoloniale.
Bashkimi Sovjetik mbështeti Indonezinë e sapo pavarur në mosmarrëveshjen e saj me ish-fuqinë koloniale Holandën mbi provincën e Irian Jaya në fillim të viteve 1960. Ndërhyrja e Moskës bëri që holandezët të hiqnin dorë përfundimisht nga pretendimi i tyre.
Ashtu si miqtë e vjetër, mbështetja për Rusinë mbetet mes indonezianëve, shpjegoi Arief Setiawan, një pedagog i marrëdhënieve ndërkombëtare në Universitetin Brawijaya në Indonezi, dhe për disa nga të njëjtat arsye si në vitet 1950, duke përfshirë mospëlqimin e indonezianëve për “hegjemoninë e SHBA”.
Setiawan, i cili përfundoi një tezë masteri në Rusisht në Universitetin e Miqësisë së Popujve të Rusisë në Moskë, tregon se si marrëdhëniet dikur ishin aq të ngushta gjatë udhëheqjes së Presidentit Sukarno në vitet 1950 sa Xhakarta dhe Moska konsideroheshin “vëllezër”.
Në Malajzinë fqinje, studiuesit që hetonin ndjenjat pro Putinit në mediat sociale gjetën gjithashtu armiqësi ndaj Perëndimit dhe mbështetje për Rusinë për shkak të lidhjeve të perceptuara të Moskës me myslimanët dhe botën islame. Botëkuptimi pro-rus në mediat sociale malajziane tenton të vendosë “imperialistët e këqij perëndimorë” kundër një Rusie dashamirëse, e cila është “akuzuar gabimisht” si agresore me bashkëpunimin e mediave dhe ekspertëve perëndimorë.
“Rusia perceptohet si ‘superfuqia’ alternative e fuqishme që mund të konkurrojë me neo-kolonializmin perëndimor dhe të ndikojë në baza të barabarta.” shkruan Benjamin Loh, një pedagog i lartë në Universitetin Taylor në Kuala Lumpur.
Një sondazh i Qendrës Kërkimore Pew, i kryer midis shkurtit dhe majit të këtij viti midis pothuajse 23,500 të rriturve në 18 vende, zbuloi se shumica dërrmuese e njerëzve të anketuar kishin një pamje “shumë” të pafavorshme për Rusinë, me përjashtim të Malajzisë.
“Putinomania”
Dërgimi në Bashkimin Sovjetik për arsim gjatë viteve të pasluftës së Vietnamit në vitet 1970 dhe 1980 konsiderohej një nder i madh, shkruan studiuesi vietnamez To Minh Son, dhe Moska mbahet mend për mbështetjen e rimëkëmbjes së Vietnamit pas luftës së tij kundër SHBA.
Brezat e akademikëve, shkencëtarëve, punonjësve të qeverisë dhe zyrtarëve politikë vietnamezë janë arsimuar në Bashkimin Sovjetik dhe një sondazh ndërkombëtar i opinionit i kryer në vitin 2017 zbuloi se vietnamezët ishin përkrahës më të zjarrtë të Putinit sesa vetë rusët. Në Vietnam, udhëheqësi rus kishte një vlerësim prej 89 për qind në mesin e vietnamezëve.
Narrativat konkurruese luhen në Facebook në Vietnam, ku mbështetësit e Putinit janë të zhytur në “nostalgjinë Sovjeto-Vietnam”, si dhe argumente të sinqerta realiste të bazuara në marrjen e asaj që meritonte Ukraina për provokimin e arushës ruse në vendin fqinj përmes ekspansionizmit të NATO-s.
To Minh Son i tha Al Jazeera se ai kishte zbuluar disa ndryshime delikate në mbulimin e Vietnamit të luftës në Ukrainë në muajt e fundit.
Kulti i një lideri të fortë dhe zelli për shfrytëzimet ushtarake të Rusisë ndoshta duhet të jetë pak befasi, kur, siç vëren Hoang Thi Ha: “Shumë vietnamezë janë indoktrinuar nga lavdërimi i qeverisë për heroizmin revolucionar sovjetik përmes luftërave të shumta në shekullin e 20-të ”.
Njerëzit kanë nevojë për “heronj”
Në Kamboxhia fqinje, personaliteti i fortë i Putinit ka afinitete për një popullsi të mësuar me liderët autoritarë, shpjegon Ou Virak, president i grupit të politikave sociale të Forumit të së Ardhmes me bazë në Phnom Penh.
Për shumë kamboxhianë, stili i udhëheqjes së Putinit është një model shumë më i lehtë qeverisjeje për t’u kuptuar sesa natyra komplekse e demokracisë me kërkesën e saj për përfaqësim, transparencë dhe proces, tha Ou Virak.
Xi Jinping i Kinës është gjithashtu i popullarizuar në mesin e kamboxhianëve, ku ai shihet si “përparues” dhe përfaqësues i një Azie më të sigurt në marrëdhëniet me Perëndimin.
Mbështetja për liderët e fortët nuk gjendet vetëm në Kamboxhia, apo në Azinë Juglindore, thekson Ou Virak, duke vënë në dukje se njerëzit në SHBA kishin demonstruar dëshirën e tyre që një njeri i fortë të ndërhynte dhe të ofronte zgjidhje të thjeshta për problemet komplekse, duke folur këtu për Donald Trump.
Filmat e Hollivudit, shtoi ai, mbështeten në tropika të tilla ngushëlluese: një personazh i fortë (pothuajse gjithmonë) mashkull që shfaqet për të ndryshuar i vetëm rrjedhën e ngjarjeve. Njerëzit e përditshëm duan “heronj”, thotë ai, qoftë në Kamboxhia apo në SHBA. “Njerëz për të shpëtuar ditën. Është thjesht e natyrshme”/ Përshtati “Pamfleti” nga “Aljazeera”
