Shkencëtarët në Pekin kanë zhvilluar një terapi të re gjenesh e cila mund të ndryshojë disa nga efektet e plakjes tek minjtë dhe të zgjasë jetëgjatësinë e tyre, gjetje të cilat një ditë mund të kontribuojnë në trajtim të ngjashëm për njerëzit shkruan Reuters.
Metoda, u publikua në revistën e shkencës Translational Medicine në fillim të këtij muaji, e cila përfshin inaktivimin e një gjeni të quajtur kat7 për të cilin shkencëtarët zbuluan se ishte një kontribues kryesor në plakjen qelizore.
Terapia specifike që ata përdorën dhe rezultatet ishin shumë mbresëlënse, tha bashkë-mbikëqyrësi i projektit Profesor Qu Jing, 40 vjeç, një specialist në plakjen dhe mjekësinë rigjeneruese nga Instituti i Zoologjisë në Akademinë Kineze të Shkencave (CAS).
“Këta minj shfaqen pas 6-8 muajsh pamje të përmirësuar të përgjithshme dhe më e rëndësishmja jetëgjatësia e tyre është zgjatur për rreth 25%,” tha Qu.
Ekipi i biologëve nga departamente të ndryshme CAS përdori metodën CRISPR / Cas9 për të kontrolluar mijëra gjene për ato që ishin veçanërisht nxitës të fortë të plakjes qelizore, termi i përdorur për të përshkruar plakjen qelizore.
Ata identifikuan 100 gjene nga rreth 10,000 dhe kat7 ishte më efikasja për të kontribuar në plakjen në qeliza, tha Qu.
Kat7 është një nga dhjetëra mijëra gjenet që gjenden në qelizat e gjitarëve.
Studiuesit e inaktivuan atë në mëlçitë e minjve duke përdorur një metodë të quajtur vektor lentiviral.
“Ne sapo testuam funksionin e gjenit në lloje të ndryshme të qelizave, në qelizën burimore të njeriut, qelizat paraardhëse mezenkimale, në qelizën e mëlçisë njerëzore dhe qelizën e mëlçisë së miut dhe për të gjitha këto qeliza nuk pamë ndonjë toksiciteti qelizor. Dhe për minjtë, ne gjithashtu nuk pamë asnjë efekt anësor “
Pavarësisht kësaj, metoda është shumë larg nga të qenit gati për sprovat njerëzore, tha Qu.
“Është akoma e domosdoshme të provohet funksioni i kat7 në llojet e tjera të qelizave të njerëzve dhe organeve të tjera të minjve dhe në kafshët e tjera para-klinike para se të përdorim strategjinë për plakjen njerëzore ose kushte të tjera shëndetësore”, tha ai.
“Në fund, ne shpresojmë që të mund të gjejmë një mënyrë për të vonuar plakjen edhe me një përqindje shumë të vogël … në të ardhmen.” përfundon Qu.
