Shkruar nga Pamfleti
Ish-Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Anders Fogh Rasmussen
Siç sqaroi vetë sekretari i përgjithshëm i NATO-s ditët e fundit, objektivi i planit të hartuar nga Rasmussen dhe Yermak është mjaft i qartë: të sigurohet që Rusia të mos jetë më kurrë në një pozicion për të vënë në rrezik sovranitetin ukrainas.
Shkruan Roberto Vivaldelli, InsideOver
“NATO nuk është pjesë e luftës. Por nuk duhet të fshehim se çdo anëtar i Aleancës është pjesë e luftës ”.
Kështu deklaroi ish-sekretari i përgjithshëm i NATO-s Anders Fogh Rasmussen gjatë një diskutimi në Komisionin për Punë të Jashtme dhe Mbrojtje të Parlamentit Evropian.
“Ne nuk duhet të habitemi që në një masë më të madhe ose më të vogël marrim pjesë në këtë luftë për të mbrojtur Ukrainën. Kjo është plotësisht në përputhje me të drejtën ndërkombëtare, ” tha ai, duke shtuar se ai personalisht qëndron për ofrimin e të gjithë ndihmës së nevojshme për Kievin, sepse ” paqja me një diktator nuk do të çojë në paqe, por në konflikt dhe luftë.”
Deklarata që po bëjnë shumë diskutime, ndërkohë që ish-numri një i Aleancës Atlantike është i angazhuar në një mision të veçantë dhe të vështirë për t’u kryer.
Çfarë është Kompakti i Sigurisë së Kievit
Rasmussen, në fakt, ishte në Parlamentin Evropian për një objektiv specifik, për të paraqitur Kompaktin e Sigurisë së Kievit : një plan që, sipas Il Foglio , duhet ta bëjë Ukrainën të aftë, në vetvete, të mposht Rusinë ushtarakisht . Një dokument i “sponsorizuar” nga një çift i çuditshëm dhe i paprecedentë: danezi Rasmussen dhe kreu i kabinetit të presidencës ukrainase, Andriy Yermak.
Plani synon të krijojë garanci ligjërisht të detyrueshme sigurie për Ukrainën nga koalicioni i vendeve perëndimore, me qëllim që të “forcojë aftësinë e vendit për të zmbrapsur sulmet ruse përmes trajnimit të përbashkët të gjerë”, sigurimin e “armëve të avancuara për qëllime mbrojtëse dhe mbështetje për industrinë” dhe zhvillimin e Ukrainës në sektorin e mbrojtjes”.
Ai u prezantua në Uashington tetorin e kaluar nga vetë Rasmussen, i cili e përcaktoi paktin në thelb si një “kodifikim formal” të mbështetjes perëndimore të shtrirë tashmë në Ukrainë që nga fillimi i pushtimit në shkurt 2022.
Shtetet e Bashkuara-Izrael, modeli në shqyrtim
Rasmussen mori si model paktin e bashkëpunimit të sigurisë së Shteteve të Bashkuara me Izraelin : dy vende që e konsiderojnë njëri-tjetrin aleatë të ngushtë ushtarakë dhe politikë me marrëveshje të rëndësishme dypalëshe të bashkëpunimit të mbrojtjes, por që nuk kanë një traktat formal pas tyre. Siç sqaroi vetë sekretari i përgjithshëm i NATO-s ditët e fundit, objektivi i planit të hartuar nga Rasmussen dhe Yermak është pra mjaft i qartë: të sigurohet që Rusia të mos jetë më kurrë në një pozicion për të vënë në rrezik sovranitetin ukrainas. “Konpakti i Sigurisë së Kievit – tha ai – bazohet në një aksiomë shumë të qartë: mbrojtja e sovranitetit varet nga aftësia e tij për të mbrojtur veten dhe ky plan synon të ndihmojë Ukrainën të ketë një ushtri të aftë për të mposhtur rusët në fushën e betejës”.
Kjo do të thotë se, sipas Rasmussen, NATO duhet të dërgojë luftëtarët e kërkuar në ushtrinë e Kievit , pa shumë hezitim.
“Dërgimi i gjithçkaje përveç arsenalit dhe pa shumë diskutime publike, sepse sa më shumë flasim, aq më shumë informacion i japim Putinit që të përgatitet dhe në luftë, befasia është një armë”, shpjegon Rasmussen, në deklaratat e raportuara nga Il Foglio .
Në lidhje me mundësinë që rusët të mund të kapin kështu armët dhe teknologjitë e NATO-s, ai përgjigjet: “Kështu funksionon në luftë, armët, nëse i përdorni, duhet të prisni që ato mund të kapen, do të jetë detyra e industrive tona ushtarake për të krijuar patenta të reja për të qëndruar të përditësuar me ngjarjet”.
Për origjinën e konfliktit, ish-kryeministri danez ka ide mjaft të qarta.
“E gjithë kjo histori filloi në vitin 1994.Pas rënies së Bashkimit Sovjetik, shumë koka bërthamore ishin ende në Ukrainë”, por me nënshkrimin e marrëveshjes “ai ia dorëzoi të gjitha Rusisë, e cila në këmbim nënshkroi Memorandumin e Budapestit duke u zotuar se nuk do të sulmonte Ukrainën”, tha ish numri një i aleancës Atlantike.
Zemra e planit
Në të vërtetë, Yermak dhe Rasmussen (dhe stafi i tyre) argumentojnë se Memorandumi i Budapestit i vitit 1994 (në të cilin, midis angazhimeve të tjera, Rusia nënshkroi për të respektuar integritetin territorial të Ukrainës në këmbim të heqjes dorë nga Ukraina nga armët e saj bërthamore) do të ishte “i pavlefshëm “. Ata thonë se Ukraina ka nevojë për garanci të reja ndërkombëtare të sigurisë dhe çelësi është mbështetja afatgjatë ndërkombëtare për ushtrinë dhe shtetin ukrainas, në mënyrë që ushtria e Kievit të mund të pengojë dhe mposht në mënyrë të besueshme pushtimin rus, nëse ai ndodh, vetë.
Kjo quhet një ” forcë e rëndësishme mbrojtëse ” e aftë për të zmbrapsur “forcat e armatosura dhe paraushtarake të Federatës Ruse”.
Qëllimet përfundimtare të serisë së marrëveshjeve dypalëshe që Ukraina do të nënshkruante për të garantuar sigurinë e saj janë shprehur qartë: një ushtri plotësisht e aftë për të zmbrapsur një pushtim të madh tokësor rus, një “program masiv trajnimi dhe manovrash të përbashkëta”, sisteme mbrojtëse të avancuara – kryesisht anti-ajror – i bazuar dhe operacional në Ukrainë, “qasje” në fondet e BE-së për zhvillimin e aftësive dhe një Forcë Mbrojtëse Territoriale efektive (d.m.th. e financuar dhe e organizuar në mënyrë adekuate) për të gjithë civilët e moshës 18 vjeç e lart.
