Kishte një sistem koorporate të ngritur, ku dihej se sa ishte kostoja për çdo çështje që shqyrtonte një prokuror apo gjyqtar. E gjitha, duke pasur brenda një pjesë të rëndësishme të avokatëve dhe pjesës administrative të gjykatave dhe prokurorive. I gjithë ky sistem është mbledhur në vite, ditë pas dite në një precision absolut e me prova të pakundërshtueshme…
Vazhdimi i presionit të hapur të Edi Ramës ndaj SPAK ka sjellë mjaft komente e hamendësime prej shumë palëve në vend, që mund të jenë edhe të stisura por edhe reale. Fakt është që janë argëtuese, dhe duket qartë shqetësimi i politikës.
Mbajtja e kësaj çështje të hapur gjithsesi e bën temën e debatit aktuale. Deklarata e sotme e pritshme e ambasadores Yuri Kim pritet që t’i japë një drithërimë më të madhe gjithë kësaj atmosfere.
Megjithatë të rëndësishme janë zërat që qarkullojnë e që kanë shtuar ankthin brenda elitës politike. E natyrisht në këtë mjedis i shqetësuar është mazhoranca e Edi Rama, i cili ka dy fronte të hapura në Prokurorinë Speciale; atë të inceneratorëve dhe atë të koncensioneve në shëndetësi.
Në çështjen e parë, është përfolur shumë mundësia e përfshirjes nën hetim e njeriut të rëndësishëm të qeverisë Engjëll Agaçi, që është akuzuar shumë për shkresat që ka marrë qeveria; në çështjen e dytë, subjekti është Ilir Beqja, i cili tashmë mban një funksion shumë të rëndësishëm në qeveri, paçka se jo një portofol politik.
Nëse do të kishim të reja në këto dy çështje, goditja do të ishte më shumë se fatale për Edi Ramën, do të hynte brenda në paradhomën e tij, e sipas gjasave mund të krijonte edhe një çarje më të madhe nga ajo që është krijuar në frontin kundërshtar brenda PS. E gjithë kjo atmosferë është e kuptueshme që i sëkëlldis shumë.
A është nisur pikërisht nga këto zëra Edi Rama, për të kërkuar nga SPAK që të trazonte ujrat edhe në anën tjetër? Ndoshta, por problemi këtu është më i gjerë.
Nëse ka një rregull të pashkruar që fuqizon qeverinë, është kur i bën “viktima”.
Në rastin aktual Edi Rama po kërkon të hiqet si hero pasi ka lejuar hetimet brenda PS-së, por ky nuk është fare heroizëm. Nëse dikush brenda PS-së ka shkelur ligjin, duhet të hetohet, s’ka lidhje me heroizmin. Thjesht ka rënë standardi i vjetër i Sali Berishës e Ilir Metës që kanë penguar drejtësinë të hetojë mbi ta. Fundja këtë kanë kohë që e kërkojnë shqiptarët.
Dhe këtu nuk flitet as për balancim, e as për radhë, por për një logjikë normale të punëve. Pasi çdo hetim nga SPAK ndaj njerëzve të qeverisë, pa hetuar Sali Berishën e Ilir Metën, do të jetë shumë i paragjykuar.
Hetimi ndaj Berishës dhe Metës, është dyshemeja, pasi e mira është që të hetohet për të gjithë politikanët që e kanë bërë baltë në këto 30 vite. Por Sali Berisha dhe Ilir Meta, janë elita e korruptuar që ende mbajnë peng statusquonë.
Një nga pjesët më të rëndësishme të dosjes ndaj Sali Berishës për të cilën është shpallur Non Grata nga Departamenti Amerikan i Shtetit është “pengimi i drejtësisë”.
Dosja për të cilën pritet të penalizohet edhe Ilir Meta sapo të lërë Presidencën, është e plotë dhe ka një material shumë të detajuar mbi pushtimin e sistemit të drejtësisë nga Berisha e Meta. Por brenda ka edhe personazhe të tjerë, që kanë drejtuar KLD-në dhe kanë kontrolluar emërimet ndër vite në sistemin e drejtësisë.
Po ç’ përmban kjo dosje?
Siç mësohet, ka fakte tashmë të vërtetuara se një pjesë e armatës së gjyqtarëve dhe prokurorëve nuk ishin thjesht zyrtarë të drejtësisë që merrnin para nga njerëz nën hetim apo të dënuar dhe i gëzonin ata vetë. Një pjesë e fitimeve shkonin lart tek shefat. Pra kishte një sistem piramidal në kuptimin e plotë të fjalës.
Nëse disa gjyqtarë e prokurorë paguanin shtrenjtë postin e tyre, ata ishin thjesht pjesë e atyre që ndodheshin jashtë influencës së dy të mëdhenjve. Por pjesa më e madhe, duke nisur nga të gjithë Kryeprokurorët e krerët e gjykatave, po edhe të tjerë, ishin pjesë e këtij sistemi. Paguanin “business fee”-në tek sekserët, e cila më pas çohej lart. Nuk është aspak rastësi që kupola e drejtësisë mori goditje në vetting, pasi Operacioni Ndërkombëtar i Monitorimit dinte gjithçka. E ndaj dhe nuk bzanë. Vetëm pak gjyqtarë e prokurorë kanë çuar çështjet në Strasburg, pasi e kanë ngrënë nga “inercia” e nuk ishin pjesë e lubisë së madhe. “Peshqit e Mëdhenj” të gjyqësorit thjesht po gëzojnë pasurinë dhe heshtin. Madje disa prej tyre mësohet se kanë marrë edhe kërcënime që të mos flasin për të shpjeguar skemën. Por duket se është vonë, ngaqë ka edhe që kanë folur, madje kanë folur edhe në letra.
E këtu zullumi është i madh, ngaqë nuk flitet thjesht për dhënie parash në mënyrë sporadike, por gjithçka funksiononte si orë zvicerane. Kishte një sistem koorporate të ngritur, ku dihej se sa ishte kostoja për çdo çështje që shqyrtonte një prokuror apo gjyqtar. E gjitha, duke pasur brenda një pjesë të rëndësishme të avokatëve dhe pjesës administrative të gjykatave dhe prokurorive. I gjithë ky sistem është mbledhur në vite, ditë pas dite në një precision absolut e me prova të pakundërshtueshme. Ajo çka realisht dihet është shumë pak fare. Siç janë edhe vilat apo banesat e Peshkaqenëve një pikë uji në oqeanin e madh të korrupsionit.
Megjithatë, pjesa tjetër e kësaj dosje, nesër pas intervistës së bujshme që do të japë sonte ambasadorja amerikane Yuri Kim… /Pamfleti
