Shkruar nga Jasmina Lukaç
Disfata aktuale e Vuçiçit në Kosovë po mundohet të falsifikohet duke shpallur shpejt zgjedhjet në dhjetor, që të paktën të fitojë në fushatë...
Serbët u mundën në luftën njëditore në fshatin Banjskë të Kosovës dhe pas asaj disfate do ta kenë të pamundur të luftojnë për të drejtat e tyre politike, përkatësisht për të drejtën për të qenë bashkësi autonome.
“Ata nuk e dinë më se çfarë është e drejtë”, tha një aktivist i OJQ-së për të përjavshmen “Vreme”, fjali që përshkruan më së miri gjendjen e disfatës që ndodhi pas ngjarjeve të përgjakshme të 24 shtatorit.
Në prag të asaj date, presidenti Vuçiç kishte "javën e Nju Jorkut" duke udhëhequr një delegacion në Debatin e Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara. Presidenti serb mbajti një tjetër fjalim të guximshëm para Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, të cilin Vuk Jeremiç, ish-presidenti i atij organi dhe tani një nga liderët e opozitës së djathtë, e cilësoi si mjaft të guximshëm. Sipas Jeremiçit, ka pasur mungesë guximi për të dhënë mesazhin kyç se Serbia nuk do ta pranojë kurrë Kosovën anëtare të OKB-së.
Megjithatë, presidenti Vuçiç gjeti guximin të thoshte atë që nuk i tha në OKB publikut të shqetësuar serb në një fjalim në RTS, disa orë pas përfundimit të dramës së përgjakshme në Banjska.
Vetëm tre ditë pas aries "New York, New York", Vuçiç duhej të recitonte në siklet "dikush ishte në Banjskën e Vogël", pra metaforikisht, për të zbritur nga lartësitë e elitës globale, në terrenin e vështirë të krizës në Kosovës.
Ai e menaxhoi krizën në një mënyrë drastike ndryshe nga ajo që ka bërë gjithmonë deri tani, gjë që u interpretua me tre motive të mundshme, të gjitha negative për të.
E para, që kjo është një krizë reale dhe jo e dakordësuar dhe kjo u vu re nga fakti se të gjitha programet propagandistike të televizioneve të regjimit, nisën të bënin krahasime banale, si p.sh., kur Hashim Thaçi bëri një shëtitje me varkë në liqenin e Gazivodes.
E dyta, se ai është në bashkëpunim me krijuesit e vërtetë të krizës, me të cilët bashkëpunon në "përcjelljen" e historisë për terroristët serbë, ngjashëm me atë që ndodhi në vitin 2016 gjatë tentativës për "grusht shteti" në ditën e zgjedhjeve në Mal të Zi. .
E treta, se ai u zu plotësisht në befasi dhe u soll si pala e mundur në luftë, e cila mbulon humbjet e tij dhe se ishte krejtësisht i mbingarkuar nga kryeministri i Kosovës Albin Kurti.
Nga kjo del e katërta, se disfata aktuale e Vuçiçit në Kosovë po mundohet të falsifikohet duke shpallur shpejt zgjedhjet në dhjetor, që të paktën të fitojë në fushatë.
Vërtetë, mund të jetë edhe një bllof, megjithëse, për hir të dramës dhe besueshmërisë së kësaj lëvizjeje, kryebashkiakët, përfshirë Aleksandar Shapiçin e Beogradit, dhanë dorëheqjen.
Ajo dorëheqje serike dhe e papritur, megjithatë, duket më shumë si një përsëritje e humbjes nga Kosova, sepse kujton se si vjeshtën e kaluar, me urdhër të Listës Serbe, kryetarët e komunave dhe këshilltarët e zonave serbe dhanë dorëheqje në Kosovë.
Me urdhër të Listës Serbe dhe Milan Radoiçiç, nënkryetar i saj, i cili tashmë është caktuar si fajtori kryesor i konfliktit në Banjskë, dhe të cilin Vuçiç po përpiqet t'i shpjegojë opinionit serb se ai vetëm e mbron atë, por nuk e kontrollon atë.
Duam apo s’duam, politika është një shfaqje e madhe kozmike dhe nëse Vuçiç është personi që duhet të tregojë se serbët nuk janë kriminelë dhe terroristë, ai akt, pra hetimi ndërkombëtar nuk mund të përfundojë mirë për ne.
Çfarë mund të tregojë hetimi? Drejtimet e mundshme janë katastrofike, në të dy versionet, ai i ofruar nga Xhelal Sveçla dhe Aljbin Kurti, dhe ai i dhënë nga Vuçiç dhe Petar Petkoviç.
Në një kohë kur Sveçla dhe Kurti po shfaqnin armët dhe videot e sekuestruara, Vuçiç po lexonte nga telefoni një komunikim jokoherent të përgjuar, ndoshta nga qendra në Kurshumli, të forcave speciale shqiptare që nuk i dhanë ndihmë serbit të plagosur.
Ndërkohë që në Prishtinë po miratohej një rezolutën se ka pasur sulm terrorist dhe po shpallin masa ndaj Listës Serbe, kurse në Bruksel kërkohen sanksione ndaj Serbisë.
Në Beograd, Vuçiç takohej fillimisht me ambasadorin rus, i cili nuk është dukur kurrë më i gëzuar, pastaj me përfaqësuesit e vendeve kryesore perëndimore dhe më pas me një delegacion komunistësh kinezë.
Ky përdorim i fatkeqësisë njerëzore për qëllime politike nuk mund të justifikohet me asgjë. Ndërkohë që kolegu i Radoiçiçit në listën e sanksioneve amerikane për personat që kërcënojnë paqen dhe demokracinë, Aleksandar Vulin, drejtor i BIA-s, bën të ditur se ndodhet në një vizitë zyrtare në Izrael me foto nga kisha në Jerusalem, duket se as Zoti nuk mund të na ndihmojë me këtë situatë./Përshtati “Pamfleti” nga “Danas”
